Verslag Weerribben Roeimarathon - Valkkoog

Drie jongens en een oude schuit.

Afgelopen zaterdag moest het gebeuren. Dit jaar geen Elfstedentocht maar een marathon die je “gewoon” in 1 dag kon roeien. Dus vrijdag al richting RV de Kop om onze varende bakfiets samen met de andere boten op de botenwagen te leggen. De Stolpen, de Oudesluis en onze Valkkoog.

Na een paar maandjes samen trainen met Niels en Chris kwam de start toch wel erg dichtbij. Vrijdags alvast met 80 % van de totale bezetting alvast naar het altijd gastvrije Fletcher Steenwijk. Een reis terug in de tijd waar je als klant gewoon je mond moet houden en dankbaar moet zijn. Na een prima nacht vertrokken we naar RV 't Diep. De boten hadden we de dag ervoor al voor 99 % geprepareerd. Vandaag alleen het wedstrijdnummer er nog op.

Ik zie dat enkele wedstrijdboten de nummers in een putje als een vizier op een geweer hebben vastgemaakt. Dat lijkt mij ook wel wat. Helaas wordt ik teruggefloten door een wedstrijdcommissaris. Gewoon op de zijkant van de punt plakken. Ok..Ok….Ok… Jammer,ik dacht met onze snelheid is zo,n vizier geen overbodige luxe….

Om 915 u is het zover. We mogen. Ik begin op stuur en Niels en Chris hebben er gelijk zin in. Een paar toppers vliegen ons gelijk voorbij op jacht naar de prijzen terwijl wij ons eigen ritme zoeken. De 1^e overstap van stuur naar wissel ging het slechtst. Verkeerde oever gekozen en een te grote stap voor iemand met de lenigheid van een plank. De andere wissels werden beter uitgekozen. Mooiere oevertjes, minder riet etc. In het drukke deelnemersveld was het nog prima navigeren. De kanaaltjes waren maar net aan breed genoegen we banen ons een weg door de route heen. Perfect weer, weinig wind, net koud genoeg, voldoende eten en drinken mee aan boord. De kaart lijkt wat onhandig maar we hebben geen keus.

Na 3 keer gewisseld te hebben zit ik weer opstuur en we volgen een gestuurde 3. Achter ons zit een andere boot ons weer op de hielen. Alle bochten gaan lekker en zelfs het roeien met 1 zijde terwijl de stuur tegen stuurt gaat prima. Na een klein half uur blijken er steeds minder boten om ons heen te varen. Om in watersport termen te blijven , dan voel je nattigheid. Jawel, afslag gemist… lekker hoor. In mijn stuurbeurt…In mijn hoofd ga ik de route weer langs,,, waar o waar… Het was toch stuurboord bakboord en dan na 150 meter zou een bord staan. We hebben geen bord gezien en zijn doorgegaan achter de 3 gestuurde Frieze dames aan. Niels kijkt snel op zijn mobiel en we vervolgen een alternatieve route in de hoop dat we er overal door kunnen qua diepte en breedte. Het blijkt een gok die goed uitpakt. Een deuk in het moraal maar de spieren doen het werk nog naar behoren. Alleen de wedstrijdleiding kijkt raar op als wij vanaf een andere kant opduiken. De Frieze dames blijken omgekeerd net als onze eerdere achtervolgers. Daarna de grote lus maken op de noordkant van de route en terug het grote kanaal op.

De rest van de route gaat eigenlijk zonder verdere problemen. Tot de laatste 10 km. Dat blijkt een recht en dodelijk saai stuk te zijn .Meedogenloos en killing. Rechtuit en tegen wind . Geen inhalers meer en niemand om in te halen. Iedereen op ons traject lijkt lam geroeid. Waarom deden we dit ook alweer? Waarom eigenlijk in de Valkkoog? Opeens lijkt het rondje Amstelmeer een gewoon oefenrondje. Als laatste boot van onze RV de Kop vloot komen we aan. Stekker af en tevreden. Bijkomend voordeel, de bemanning van de Valkkoog en de Stolpen helpen ons met de boot.

Kortom:

Overijssel kan van het lijstje ,net als Noord Holland en Friesland. In September staat er een mooie marathon bij Alphen op de kalender. Zullen we weer? De vermoeidheid zijn we allemaal alweer vergeten en we zoeken een nieuwe stip aan de horizon…..

Ik zeg een marathon in iedere provincie.