Verslag Elfsteden Roeimarathon 2019
Plaatsingsdatum: 5-jun-2019 5:48:49
Vrijdagochtend 31 mei gaat om 08.00 uur mijn wekker en spring ik vol enthousiasme uit bed. Vandaag start de wedstrijd waar we weer zolang naar toegeleefd hebben…de 34e editie van de Elfstedenroeimarathon! Voor de derde keer op rij zal RV de Kop vertegenwoordigd worden bij dit evenement. Dit jaar zullen negen leden de uitdaging aangaan om binnen 24 uur het roeitraject van 210 km succesvol af te leggen. Richard en Nick roeien de ERM voor de eerste keer, de andere roeiers hebben reeds een Elfstedenkruisje in hun bezit.
Rond 10.45 uur word ik opgehaald door onze chauffeuse Tessa en teamgenoot Sebastiaan. Met z’n drieën rijden we naar de roeivereniging in Schagen en daar ontmoeten we de meeste roeiers en de chauffeurs. Edwin was de vorige dag al naar Leeuwarden gereden en had reeds foto’s gestuurd van zijn tent die volledig ingebouwd was door Duitse kampeerders.
Dat er veel oosterburen meedoen aan de ERM was voor ons geen verrassing. Het evenement trekt jaarlijks veel buitenlandse teams. Naast Duitsland zijn België, Frankrijk, Zwitserland en Oostenrijk van de partij. De Elfstedentocht is natuurlijk ook uniek!
In welk land kun je immers een ronde van 210 km roeien zonder een sluis tegen te komen?
Terwijl roeivereniging Ossa onze boot ‘Moerbeek’ naar Friesland brengt, rijden wij door naar Richard om hem thuis op te halen. Omdat wij een aantal bootonderdelen meegenomen hebben vanaf de roeivereniging moeten we daar de auto even opnieuw indelen. Na wat ‘shuffelen’ past alles prima en rijden we met z’n vieren, al luisterend naar Imagine Dragons, naar Leeuwarden.
We parkeren de auto op het terrein van Citycamping de Wetterpôlle die naast de roeivereniging LRV Wetterwille gevestigd is en ontmoeten daar ook Edwin. Wanneer we allemaal gearriveerd zijn lopen we vanaf de camping naar deze roeivereniging, die dit jaar haar 100 jarig jubileum viert, om de boot klaar te maken voor keuring.
Al snel arriveert de botenwagen van Ossa en kunnen wij beginnen met het opriggeren van de boot. De sfeer tussen de deelnemers, chauffeurs en supporters is erg goed en er wordt dan ook heel wat afgelachen. Met veel liefde wordt de taft en het startnummer ‘42’ met diverse bijpassende kleuren tape aan de boot gebracht. Niet veel later is de boot klaar om gekeurd te worden. Rond 15.00 uur krijgen we permissie om mee te doen aan de ERM en kunnen wij nog even relaxen op de camping. Met het kaartspel Klaverjassen en het dobbelspel Regenwormen weten veel deelnemers zich uitstekend te vermaken.
Lisette, die ons sub team (team 3) compleet maakt, arriveert rond 16:00 uur op de camping. Na goed gegeten te hebben krijgen we de laatste tips van Edwin en Richard mee, die ze hebben meegekregen uit de ‘captains meeting’. De lage brug bij Dokkum en de wind op het Slotenmeer, de Alde Karren en de Morra zijn zoals ieder jaar de belangrijkste aandachtspunten.
Rond 18.45 uur maken we bij de boot nog een teamfoto en zijn we er helemaal klaar voor! Met veel gejoel en applaus worden de riemen in de dollen gelegd en vervolgens is het aan team 3 om de boot in een relaxed tempo naar de start te roeien.
Richard en Sebastiaan aan de riemen en ik geef het commando. Al sturende neem ik de omgeving goed in me op. Morgen zullen we immers op dit stuk de eindsprint moeten inzetten. In het centrum van Leeuwarden geven we ‘het stokje’ over aan Stella, Saskia en Petra (team 1). Petra zoekt als stuur een plaatsje op het water bij de Leeuwarder Prinsentuin tussen de 106 overige roeiteams die met spanning wachten totdat de eerste teams vanaf 20.00 uur weggeschoten zullen worden.
Het vrouwenteam krijgt om 20.12 uur het startsignaal te horen en gaat met volle kracht achter de 41 eerder vertrokken teams aan. Ze worden in Barthlehiem aangemoedigd door Igor en Ellen en arriveren in een keurige tijd bij het eerste wisselpunt. Het tweede sub team van RV de Kop (Bas, Nick en Edwin) laat er na de wissel geen gras over groeien en roeit met een gemiddelde snelheid boven de 11 km per uur richting Dokkum.
Ondertussen hebben wij daar al een terrasje aan het water gevonden om een kopje koffie te drinken. Nadat we de eerste boten zien langskomen vertrekken we naar de startlocatie van de derde etappe. Eenmaal aangekomen zien we de Moerbeek zonder veel problemen de lage brug van Dokkum passeren. In Dokkum vaart team 2 naar de eerste stempelpost, waar de roeiers geholpen worden door de ouders van Bas (of toch niet).
Om 22:40 uur kunnen Richard en Sebastiaan eindelijk hun adrenaline kwijt en stormen we met een gemiddelde snelheid van 11,2 km per uur naar het volgende wisselpunt. Na een paar minuten in de boot te zitten hebben we de eerste tegenstanders al ingehaald en krijgen we ‘honger’ naar meer. Uiteindelijk zijn het veertien boten die we in 64 minuten tijd inhalen.
In Barthlehiem worden we door Marcel en de roeiers van team 1 binnengehaald, die de tocht vervolgens voortzetten richting Leeuwarden. Wij rijden samen met Tessa en Lisette naar ons tweede wisselpunt in Weidum. Onderweg houden mijn teammaten, via het navigatiesysteem ‘tourmonitor’, boot 42 goed in de gaten. Ik kies ervoor om te proberen wat te gaan slapen, helaas zonder succes. De adrenaline blijft door mijn lijf gieren en het roeien moet voor mij nog beginnen.
Om 02.15 uur is het dan zover. In de buurt van camping Weidumerhout hebben we een punt gevonden waar we met het enige acrobatische bewegingen de boot van team 2 kunnen overnemen. Sebastiaan gaat op stuur die de nachtroute van ons team voor zijn rekening neemt. Ruim een uur later arriveren we in Scharnegoutum, waar Stella het commando overneemt om, met haar team, de vele bruggen van Sneek te trotseren. De GPS tracker heeft het ondertussen begeven, maar gelukkig krijgt Edwin deze in IJlst weer aan de praat.
Ondertussen wachten wij met zwemvest in Woudsend op de mannen van team 2 die om 05:13 uur arriveren. Aan Richard de beurt om de stuurtouwtjes in handen te nemen. Na één kilometer varen bereiken we het Slotermeer. De golven vallen mij redelijk mee, maar door de sterke zijwind kost het Sebastiaan en mij veel energie om de boot op 10 km per uur te houden. Tijdens het aanpoten vergeet ik gelukkig niet om op het meer even van de zonsopgang te genieten. Wat een plaatje!
Na 5 roeikilometers bereiken we het Slotergat waar we weer in rustiger vaarwater komen. Hierdoor neemt onze snelheid weer toe en lukt het ons om voor Sloten twee boten in te halen. Dat is maar goed ook, want de door ons net ingehaalde teams hebben meer moeite met het vele slippen onder de bruggen van Sloten dan dat wij ermee hebben.
Onze voorsprong is daardoor sterk toegenomen wanneer we om 05:45 uur de stempelpost in Sloten bereiken. Bij de stempelpost herkennen we Robert die samen met Jan (één van de chauffeurs van ERM18) de dag plukt om ons aan te moedigen in Friesland. Nadat Robert ons geholpen heeft met stempelen vervolgen we onze route richting Balk en gaan we voor de tweede keer deze dag het Slotermeer op.
Op het Slotermeer worden we door één boot ingehaald die vervolgens de verkeerde kant opvaart. We proberen de boot met schreeuwkreten nog te waarschuwen, maar helaas vaart deze boot door. Richard verandert wel tijdig van koers en hierdoor bereiken we wisselpunt 9 in Balk waar Kees ons helpt met het uitstappen.
Team 1 is inmiddels vertrokken richting de Luts: een trajact van 4 km waar het zeer smal is. Dit gaat het vrouwenteam uitstekend af en na 7 kilometer roeien wisselen ze met team 2 in Stoarmleane. Nu is het aan deze mannen om de zwemvesten aan te trekken en via de meren Alde Karre en Morra richting Stavoren te roeien. Ook deze etappe is pittig en Bas en Nick moeten daarom knokken om een snelheid van 10 km per uur te houden.
Rond 08:10 uur trekken wij voor de laatste keer de zwemvesten aan en krijgen wij op het Johan Frisokanaal nog een flink portie tegenwind voor onze kiezen. Na ruim vier kilometer bereiken we de haven van Stavoren en zien we Robert en Jan weer die ons helpen met de stempelpost en ons verlossen van de zwemvesten. Wanneer we de stempel hebben vervolgen wij onze route en gaan Robert en Jan weer richting huis. Het is inmiddels half negen, maar het voelt voor mij als drie uur in de middag.
De laatste vier kilometer van deze etappe zijn voor de mannen erg zwaar. Het water is erg stroperig, op veel plaatsen is het smal en aan de bakboord kant liggen aan de oever veel stenen. Ik heb het gevoel dat ik als stuur meer geniet van deze etappe dan dat Richard en Sebastiaan momenteel doen. Ik hoef mij niet te vervelen en ben genoodzaakt om het ene na het andere commando te geven door de vele bochten en bruggetjes. Om 09:12 uur arriveren wij in Molkwerum, dichtbij de camping Seleantsje. Dit was de laatste etappe die ik moest sturen..….poeh…nog 27 kilometer trappen in de resterende vier etappes.
We hebben een pauze van ongeveer twee uur en dit geeft ons de mogelijkheid om gewapend met douchespullen en een muntje van 50 eurocent het douchegebouw van de naastgelegen camping te bezoeken en even op te frissen….heerlijk! De rest van de tijd gebruiken we om naar het wisselpunt 14 in Parrega te rijden. Onderweg stoppen we nog bij een supermarkt om blarenpleisters voor Sebastiaan te halen, maar vreemd genoeg zijn deze uitverkocht.
Bij het wisselpunt ontmoeten we Kees weer en wachten samen op de mannen van het tweede team. Ik ervaar op dit moment één van de zwaarste momenten van de ERM. De vermoeidheid en pijntjes nemen toe en ik zit nog niet eens op de helft van mijn aantal roeikilometers….er niet te veel aan denken…gewoon doorgaan.
Met enige tegenzin stap ik om 11:13 uur de boot in en trap samen met Richard richting Bolsward. De eerste twee kilometer van deze etappe geven ons zelfvertrouwen en na 7 kilometer hebben we een gemiddelde van 11 km per uur. Nog maar 1,4 kilometer….zullen we deze etappe onder de 45 minuten halen?
Helaas lukt dit net niet, omdat de boot vóór ons stil komt te liggen onder een brug. De etappe van 8,4 kilometer hebben we in 46 minuten afgelegd, maar even heerst er bij mij een kleine teleurstelling vanwege het tijdverlies tijdens de laatste kilometer. Gelukkig maakt deze snel plaats voor trots, wanneer ik de maximumsnelheid van 15,2 op de teller zie staan.
Tessa en Lisette hebben tijdens onze roei-etappe voor Sebastiaan blarenpleisters gehaald …toppers! Wanneer we bij de auto zijn, komen we de ouders van Sebastiaan tegen. We rijden gezamenlijk naar het volgende wisselpunt en genieten op een terrasje van een kop koffie en thee. Hier zien we op de tourmonitor het eerste team finishen. De ploeg ‘Vaak ben je te bang’ van A.G.S.R. Gyas slaagt erin het baanrecord te breken: 16 uur, 52 minuten en 34 seconden…BIZAR!
Om 13:34 uur lossen we het tweede team af en is het aan Richard om ons naar Harlingen te loodsen. Ondanks dat Richard het van te voren erg spannend vindt, stuurt hij ons zonder problemen naar het volgende wisselpunt. Onderweg zien we ook Alfred die ook gearriveerd is en druk bezig is met het maken van foto’s. De blarenpleisters moeten Sebastiaan nieuwe energie gegeven hebben, want ik voel op de slagpositie dat de boeg enorm aanzet tijdens de laatste kilometers. Net na Harlingen neemt team 1 de boot weer van ons over en trappen Saskia en Stella de boot binnen drie kwartier naar Franeker. Tussen Franeker en Ried lukt het team 2 om op volle snelheid nog een aantal boten in te halen. Het is nog even spannend wanneer er onverwacht een motorboot opduikt, maar gelukkig zijn Nick en Bas nog scherp als ze het commando ‘Houden Nu!’ van Edwin horen.
Wanneer we bij wisselpunt 20 op de boot aan het wachten zijn, komen we Bianca en Peter tegen. Na een korte ontmoeting gaan ze weer op pad om de andere sub teams van RV de Kop aan te moedigen. Ondertussen maken wij ons klaar voor de kortste etappe van de ERM (3,3 km). Richard en ik weten de boot binnen 18 minuten naar Berlikum te brengen, waar de vrouwen van team 1 ons voor de laatste keer aflossen. Via de tourmonitor zien we dat Petra en Saskia nog snelheden halen van 10,8 kilometer per uur….grote klasse!
Met de auto arriveren we rond 17.00 uur bij het laatste wisselpunt van de Elfstedentocht. Het is voor mij zoeken naar motivatie. Dat we de tocht in de toegestane tijd gaan halen is vrijwel zeker, maar lukt het ons ook binnen 22 uur? Ik kijk meerdere keren per minuut op mijn horloge en zie dat de uitdaging steeds groter aan het worden is. Sebastiaan heeft er zin in en geeft aan om “met zwart voor de ogen” te willen finishen. Lisette probeert ons nog te motiveren. Ik neem als afleiding nog een mueslireep, een banaan en een sportdrankje.
Ineens zien we in de verte de Moerbeek opduiken. Edwin en Bas persen er nog een eindsprint uit. Ik kijk nogmaals op mijn horloge…nog 34 minuten om binnen de 22 uur te finishen en we moeten nog wisselen! De laatste etappe is 6,6 km lang en ik begin mij te realiseren dat finishen binnen een half uur onhaalbaar is.
Na de snelle wissel geeft Richard voor de laatste keer tijdens deze ERM het startcommando. De eerste 500 meter zijn niet te beschrijven. Vooral mijn handen zijn erg gevoelig en hebben veel moeite om de handvaten goed vast te houden. Na een aantal slagen voel ik steeds meer gevoel in mijn handen terugkomen en kan ik op tempo komen. De eerste twee kilometer van het traject telt een aantal bruggen waar me moeten slippen en vallen. We komen niet verder dan 10 km per uur en zowel voor als achter ons is geen boot te bekennen…we varen in niemandsland.
Na drie kilometer gevaren te hebben maken we een bocht en dan ziet onze stuurman een boot in de verte. Wanneer Sebastiaan dit hoort begint hij gelijk kracht bij te zetten. Ik probeer hem te kalmeren…we moeten immers nog 3,6 kilometer. We krijgen wel meer vaart in de boot. Langzaam ben ik aan het aftellen. Nog een twintig minuten doorzetten, dan zijn we er!
Opeens schrik ik op! Ik herken de locatie van het oproeien richting Leeuwarder Prinsentuin en stiekem kijk ik even achterom. Tot mijn verbazing zie ik op 300 meter afstand de laatste brug van de ERM. Ik vraag ter controle aan Richard of dit daadwerkelijk de laatste brug is. Wanneer hij dit bevestigt realiseer ik mij dat deze etappe geen 6,6 kilometer is, maar een kilometer korter. YESS!...we hoeven nog maar één kilometer!! Let’s go!
Sebastiaan en ik twijfelen geen moment en gooien alle remmen los. Wanneer we de laatste brug passeren hebben we een snelheid van 13,7 km per uur! We krijgen nog meer energie als we van de stuurman horen dat de afstand tot de volgende boot nog maar een paar honderd meter is.
We houden het vol om de bootsnelheid op 12 km per uur te houden. Aan bakboordzijde zie ik meerdere teams een pauze inlassen tijdens het drogen en opruimen van hun boot om voor ons te applaudisseren. Wat een gevoel!!! Ik voel geen pijn meer, ik voel geen vermoeidheid meer, we gaan die laatste boot inhalen!! Op volle snelheid nemen we de laatste bocht. Ik kijk niet meer om me heen, het enige wat telt is het wegtrappen van het voetenbord!
Ik hoor het applaus toenemen en realiseer mij dat de roeiers, chauffeurs en toeschouwers van RV de Kop aan de kant staan. Ook daar zien ze dat het een spannende eindstrijd gaat worden. In mijn ooghoeken zie ik dat we de boot voor ons naderen en Sebastiaan en ik zetten voor de laatste keer aan.
Een paar meter voor de finish weten we de tegenstander in te halen en winnen de sprint uiteindelijk met een bootlengte verschil. Wanneer we het commando krijgen om de boot te laten lopen voel ik weer alle pijntjes in mijn lichaam. Dat maakt nu niet meer uit….het was het allemaal waard!
Wanneer we de boot aanleggen horen we van Bianca dat we de eindstreep hebben gehaald in 21 uur, 59 minuten en 19 seconden. We kunnen ons geluk niet op! We hebben de ERM binnen 22 uur gevaren!
Een aantal minuten later plof ik voldaan neer in het gras om vervolgens na te genieten van de laatste etappe. We vieren de uitstekende teamprestatie samen met de chauffeurs en supporters onder het genot van een koek en een drankje terwijl Edwin de Elfstedenkruisjes aan de roeiers uitdeelt. Met de behaalde eindtijd eindigt het team ‘RV de Kop - Moerbeek’ op de 53e plaats. Na een uitstekende maaltijd bij de roeivereniging LRV Wetterwille gaan druppelsgewijs mensen naar huis en blijven de negen personen die gaan overnachten op de camping achter.
Rond half tien besluit ik dat het verstandig is om te gaan slapen en vertrek ik richting mijn slaapverblijf. Ik kijk in bed nog éénmaal op mijn sporthorloge en zie de melding ‘Waarom zijn er geen slaapgegevens?’. Wellicht heeft dit iets te maken met de 693% activiteit van deze dag. Met een glimlach raakt mijn hoofd het kussen en snel val ik in slaap met een mooie herinnering rijker.
Hierbij wil ik de deelnemers, chauffeurs, toeschouwers en alle andere mensen die dit weekend mogelijk hebben gemaakt bedanken voor hun enthousiasme en inzet. Ik heb genoten van deze ERM editie en kijk er met veel plezier op terug. Volgend jaar voor mij geen Elfstedentocht, maar waarschijnlijk zal het bij mij over een aantal jaren wel weer beginnen te kriebelen….
